مهناز علی اکبری دهکردی؛ احمد علیپور؛ اشرف مهمان نوازان
دوره 6، شماره 23 ، مهر 1395
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش خود دلگرمسازی بر بهزیستی اجتماعی و بهزیستی روانشناختی در بین زنان معتاد اجرا شده است.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیشآزمون-پسآزمون با یک گروه آزمایشی است. جامعه آماری شامل 25 نفر زنان معتاد تحت درمان بود که 10 نفر بهطور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش خود دلگرمسازی بر بهزیستی اجتماعی و بهزیستی روانشناختی در بین زنان معتاد اجرا شده است.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیشآزمون-پسآزمون با یک گروه آزمایشی است. جامعه آماری شامل 25 نفر زنان معتاد تحت درمان بود که 10 نفر بهطور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 آموزش خود دلگرمسازی را دریافت کردند. قبل و بعد از مداخله و 3 ماه پس از پایان آموزش، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز (1998) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1980) اجرا شد. دادهها با آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج بررسی نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی، بهزیستی اجتماعی و روانشناختی را بهبود بخشیده است و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون وجود دارد.
نتیجهگیری: آموزش خود دلگرمسازی، میتواند به وضعیت سلامت روانشناختی و اجتماعی زنان معتاد در حال ترک کمک فراوانی نماید.