زهرا پاک نهاد؛ محمد ابراهیم مداحی
دوره 7، شماره 27 ، آبان 1396، ، صفحه 49-66
چکیده
مقدمه: پژوهشهای گذشته نشان میدهد، حمایت اجتماعی به کاهش فشار روانشناختی در دورههای بحران کمک میکند و سلامت روان افراد را تحت تأثیر قرار میدهد. تابآوری نیز ظرفیت افراد برای سالم ماندن، مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی با تابآوری در دانشجویان بود. ...
بیشتر
مقدمه: پژوهشهای گذشته نشان میدهد، حمایت اجتماعی به کاهش فشار روانشناختی در دورههای بحران کمک میکند و سلامت روان افراد را تحت تأثیر قرار میدهد. تابآوری نیز ظرفیت افراد برای سالم ماندن، مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی با تابآوری در دانشجویان بود. روش: جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر شاغل به تحصیل در مقاطع سهگانه کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال 1395 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 380 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. افراد مورد پژوهش مقیاسچند بعدی حمایت اجتماعی (زیمیت، دالم، زمیت و فارلی 1998)، مقیاس رشد اجتماعی واینلند (ادگار، 1953) و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (2000) را تکمیل نمودند. یافتهها: نتایج نشان داد که میزان ضریب همبستگی مشاهده شده بین رشد اجتماعی و حمایت اجتماعی با تابآوری دانشجویان در سطح معناداری 01/0>p و با درجه آزادی 378 معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی میتوانند 41/0 از واریانس تاب آوری را در دانشجویان پیش بینی کنند. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر بیانکننده اهمیت افزایش تابآوری دانشجویان با بهبود در میزان حمایت اجتماعی و سطح رشد اجتماعی است. میتوان از این یافتهها برای تدوین برنامههایی جهت افزایش تابآوری دانشجویان استفاده کرد.