فریبا یزدخواستی؛ ازاده فرهادیه؛ حمیدرضا عریضی
دوره 6، شماره 22 ، تیر 1395
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازیدرمانی تعاملی گروهی بر تعاملات بین فردی، انعطافپذیری و ادراک احساسات کودکان 7 تا 11 سال انجام شد.
روش: تعداد 22 نفر از بین کودکان 7 تا 11 سال که به یکی از مراکز روانشناسی بالینی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، به شیوه در دسترس انتخاب شدند. همه افراد نمونه در مهارتهای اجتماعی، تعاملات بین فردی، ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازیدرمانی تعاملی گروهی بر تعاملات بین فردی، انعطافپذیری و ادراک احساسات کودکان 7 تا 11 سال انجام شد.
روش: تعداد 22 نفر از بین کودکان 7 تا 11 سال که به یکی از مراکز روانشناسی بالینی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، به شیوه در دسترس انتخاب شدند. همه افراد نمونه در مهارتهای اجتماعی، تعاملات بین فردی، انعطافپذیری و ادراک احساسات، نمرهی پایین کسب کرده بودند. افراد نمونه بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جلسات بازیدرمانی تعاملی گروهی برای گروه آزمایش در ده جلسه اجرا شد. کلیهی آزمودنیها قبل و بعد از ارائهی برنامهی درمانی به پرسشنامههای تعاملات بین فردی، انعطافپذیری و ادراک احساسات بعنوان پیشآزمون و پسآزمون پاسخ دادند.
یافتهها: تحلیل دادهها با بهکارگیری آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که نمرات آزمودنیهای گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل، در متغیرهای تعاملات بین فردی، انعطافپذیری و ادراک احساسات بهطور معناداری افزایش یافته است (05 /0P