رقیه پاینده؛ محترم نعمت طاوسی
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطهای درونیسازی آرمانهای اجتماعی در رابطه بین بازخوردهای اجتماعی- فرهنگی و نارضایتی از ظاهر بدنی انجام گرفت. روش: برمبنای یک طرح همبستگی 270 زن مراجعهکننده به مراکز زیبایی منطقه 2 شهر تهران در سال 98 با دامنه سنی 20 تا 40 سال به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای روابط چند بعدی بدن ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطهای درونیسازی آرمانهای اجتماعی در رابطه بین بازخوردهای اجتماعی- فرهنگی و نارضایتی از ظاهر بدنی انجام گرفت. روش: برمبنای یک طرح همبستگی 270 زن مراجعهکننده به مراکز زیبایی منطقه 2 شهر تهران در سال 98 با دامنه سنی 20 تا 40 سال به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای روابط چند بعدی بدن – خود (کش، 1997) و بازخوردهای اجتماعی – فرهنگی به ظاهر-3 (تامسون و همکاران، 2000) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد مدل پیشنهادی بین متغیرها از برازش قابل قبولی برخوردار است. اثر مستقیم زیرمقیاس-های اهمیت (122/0-=ß، 05/0>P) و فشار (141/0-=ß، 05/0>P) از بازخوردهای اجتماعی- فرهنگی، و اثر مستقیم زیرمقیاس درونیسازی عمومی (276/0-=ß، 001/0> P) از درونیسازی آرمانهای اجتماعی به صورت منفی بر نارضایتی از ظاهر بدنی معنادار هستند. اثر مستقیم درونیسازی ورزشکار (222/0=ß، 001/0>P) به صورت مثبت بر نارضایتی از ظاهر بدنی معنادار است. این یافتهها نشان دادند بازخوردهای اجتماعی- فرهنگی با واسطه درونیسازی آرمانهای اجتماعی بر نارضایتی از ظاهر بدنی زنان اثر غیرمستقیم معنادار دارد. همچنین 17 درصد از واریانس نارضایتی از ظاهر بدنی توسط متغیرهای پیشبین تبیین شد. نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این پژوهش، بررسی عوامل زمینهساز درونیسازی آرمانهای اجتماعی میتواند گامی موثر در جهت پیشگیری از نارضایتی از ظاهر بدنی و مشکلات وابسته به آن باشد.