حسین هنرور؛ توکل آقایاری هیر؛ محمد باقر علیزاده اقدم؛ ابراهیم محمد پور
چکیده
مقدمه: توسعهی پایدار چالش بزرگی برای جوامع در حال توسعه است، چرا که شهروندان آنها با سبکهای زندگی مصرفی، فراتر از ظرفیت زیست محیطیشان از منابع طبیعی استفاده میکنند. چنین تأثیری که از آن تحت عنوان «ردپای اکولوژیک» یاد میشود، در کنار عوامل دیگر، تحت تأثیر عوامل ارزشی و نگرشی مانند فردگرایی، مادیگرایی و مصرفگرایی ...
بیشتر
مقدمه: توسعهی پایدار چالش بزرگی برای جوامع در حال توسعه است، چرا که شهروندان آنها با سبکهای زندگی مصرفی، فراتر از ظرفیت زیست محیطیشان از منابع طبیعی استفاده میکنند. چنین تأثیری که از آن تحت عنوان «ردپای اکولوژیک» یاد میشود، در کنار عوامل دیگر، تحت تأثیر عوامل ارزشی و نگرشی مانند فردگرایی، مادیگرایی و مصرفگرایی است. روش: روش تحقیق مورد استفاده در پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شهروندان 15-65 سال شهر ارومیه بوده که از میان آنها 516 نفر با استفاده از نمونهگیری خوشهای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتهاند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای ردپای اکولوژیک ترنر (2013)، مادیگرایی ریشینس (2004)، مصرفگرایی بیبین (1994) و فردگرایی استفاده شد. یافتهها: دادهها با استفاده از آزمونهای مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که متغیرهای فردگرایی (بصورت غیر مستقیم از طریق مصرفگرایی و مادیگرایی) و مادیگرایی (بصورت مستقیم)، اثری مثبت و معنیدار (در سطح معنیداری کمتر از 01/0) بر میزان ردپای اکولوژیک مصرف در بین شهروندان ارومیهای دارند. بر اساس نتایج حاصل از برازش مدل مسیر، متغیرهای مستقل تحقیق حدود 20 درصد از تغییرات ردپای اکولوژیک را تبیین کردند. نتیجهگیری: جهتگیریهای ارزشی فردگرایانه و مادیگرایانه از عوامل اصلی مؤثر بر ردپای اکولوژیک شهروندان است و ضروری است، جهت کاستن اندازه ردپا، مداخلات رسمی و غیررسمی آموزشی و فرهنگسازی در دستور کار مسئولین امر قرار گیرد.