روانشناسی اجتماعی
طاهره گلستانی بخت؛ انسیه بابایی؛ معراج کریمی؛ عباس احمدی
چکیده
مقدمه: در همۀ جوامع شیوة رفتار کودکان و نوجوانان از دغدغههای اساسی نظام تعلیم و تربیت و خانوادهها است و سازگاری اجتماعی مهمترین جنبه رشد اجتماعی هر فرد است که در ارتباط با افراد مختلف و همچنین موفقیت شغلی و تحصیلی افراد اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت بهخود و خوشبینی در دانشآموزان، نقش واسطهای سازگاری ...
بیشتر
مقدمه: در همۀ جوامع شیوة رفتار کودکان و نوجوانان از دغدغههای اساسی نظام تعلیم و تربیت و خانوادهها است و سازگاری اجتماعی مهمترین جنبه رشد اجتماعی هر فرد است که در ارتباط با افراد مختلف و همچنین موفقیت شغلی و تحصیلی افراد اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت بهخود و خوشبینی در دانشآموزان، نقش واسطهای سازگاری اجتماعی انجام شد.روش: پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی و طرح پژوهش، همبستگی بود. جامعهآماری پژوهش، شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی 1401-1400 بود که با توجه به فرمول کوکران 378 نفر به صورت نمونهگیری در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه شفقت بهخود نف (2003)، خوشبینی گترسوم (1982) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر در معادلات ساختاری استفاده شد.یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که شفقت بهخود، خوشبینی و سازگاری اجتماعی دارای همبستگی مثبت معنادار هستند (01/0>p). همچنین سازگاری اجتماعی در رابطه بین شفقت بهخود و خوشبینی دارای نقش واسطهای بود.نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش از طریق طراحی برنامههای مبتنی بر بهبود خوشبینی و شفقت بهخود میتوان سازگاری اجتماعی را ارتقاء داد.