مریم ارشدی؛ افشین رباطی؛ نیلوفر طهمورسی
دوره 9، شماره 35 ، آذر 1398، ، صفحه 89-106
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی اجرای فرایند مربیگری بر خودکارآمدی شغلی و رفتار شهروندی سازمانی کارمندان بود. روش: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی بود و در قالب طرح پیشآزمون - پسآزمون - پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان یکی از ادارات فرهنگی شهرستان کرج در سال 1397 بود که از میان آنها 30 نفر با روش ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی اجرای فرایند مربیگری بر خودکارآمدی شغلی و رفتار شهروندی سازمانی کارمندان بود. روش: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی بود و در قالب طرح پیشآزمون - پسآزمون - پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان یکی از ادارات فرهنگی شهرستان کرج در سال 1397 بود که از میان آنها 30 نفر با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (1994)، پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی اورگان و کانوسکی (1996) و مدل مربیگری GROW بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاکی از افزایش معنیدار خودکارآمدی شغلی و رفتار شهروندی سازمانی و مؤلفههای آنها در پسآزمون (001/0>p) در کارمندان بود. به علاوه، تحلیلهای دوره پیگیری نشان داد که این افزایشها با گذشت زمان پایدار هستند. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش، آموزش دورههای مربیگری جهت افزایش خودکارآمدی شغلی و رفتار شهروندی سازمانی کارمندان ادارات و سازمانها در کلیه شهرهای ایران توصیه میشود. کلمات کلیدی: فرایند مربیگری، خودکارآمدی شغلی، رفتار شهروندی سازمانی، مدل GROW، کارمندان