روانشناسی اجتماعی
ژاله کوه بومی؛ محمد قمری؛ سیمین حسینیان
چکیده
مقدمه: خشونت خانگی علیه زنان یک مشکل جدی و نگرانی عمده برای سلامت عمومی است که بر اساس گزارشها به دنبال شیوع ویروس کرونا و ایجاد قرنطینه خانگی به یک اپیدمی دنبالهدار تبدیل شده است. مرور نظاممند پژوهشها نشان میدهد، رابطۀ پایداری بین تابآوری و سبک های مقابلهای با کیفیت زندگی و خشونت خانگی وجود دارد. اما تاکنون پژوهشی ...
بیشتر
مقدمه: خشونت خانگی علیه زنان یک مشکل جدی و نگرانی عمده برای سلامت عمومی است که بر اساس گزارشها به دنبال شیوع ویروس کرونا و ایجاد قرنطینه خانگی به یک اپیدمی دنبالهدار تبدیل شده است. مرور نظاممند پژوهشها نشان میدهد، رابطۀ پایداری بین تابآوری و سبک های مقابلهای با کیفیت زندگی و خشونت خانگی وجود دارد. اما تاکنون پژوهشی روابط این متغیرها را در قالب یک مدل جامع بررسی نکرده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجیگر تابآوری در رابطه بین سبکهای مقابلهای با کیفیت زندگی و خشونت خانگی علیه زنان در دوران قرنطینه کرونا ویروس انجام شد.
روش: طرح پژوهش همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعهآماری شامل تمامی زنان متأهل شهر کرج در بازه زمانی اول مهر تا پایان آبان ماه 1399بود که 241 نفر به صورت اینترنتی بوسیله پرسشنامههای سبکهای مقابلهای بلینگز و موس، کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت، خشونت علیه زنان حاج یحیی و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری استفاده شد.
یافتهها: سبک های مقابلهای و تابآوری و خشونت خانگی علیه زنان دارای همبستگی مثبت معنادار (01/0>P) و سبک های مقابلهای و کیفیت زندگی دارای همبستگی منفی (05/0>P) و تابآوری و کیفیت زندگی دارای همبستگی مثبت (01/0<P) معناداری هستند. همچنین تابآوری در رابطه بین سبک های مقابلهای و کیفیت زندگی نقش میانجی دارد.
نتیجهگیری: سبک های مقابلهای و تابآوری از عوامل مهم اثرگذار بر کیفیت زندگی و خشونت خانگی علیه زنان است و باید در برنامههای پیشگیری و درمانی مورد توجه متخصصان زوج و خانواده قرار گیرد.