روانشناسی اجتماعی
طاهره گلستانی بخت؛ انسیه بابایی؛ معراج کریمی؛ عباس احمدی
چکیده
مقدمه: در همۀ جوامع شیوة رفتار کودکان و نوجوانان از دغدغه‌های اساسی نظام تعلیم و تربیت و خانوادهها است و سازگاری اجتماعی مهم‌ترین جنبه رشد اجتماعی هر فرد است که در ارتباط با افراد مختلف و همچنین موفقیت شغلی و تحصیلی افراد اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت به‌خود و خوشبینی در دانشآموزان، نقش واسطهای سازگاری ...
بیشتر
مقدمه: در همۀ جوامع شیوة رفتار کودکان و نوجوانان از دغدغه‌های اساسی نظام تعلیم و تربیت و خانوادهها است و سازگاری اجتماعی مهم‌ترین جنبه رشد اجتماعی هر فرد است که در ارتباط با افراد مختلف و همچنین موفقیت شغلی و تحصیلی افراد اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت به‌خود و خوشبینی در دانشآموزان، نقش واسطهای سازگاری اجتماعی انجام شد.روش: پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی و طرح پژوهش، همبستگی بود. جامعه‌آماری پژوهش، شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی 1401-1400 بود که با توجه به فرمول کوکران 378 نفر به صورت نمونهگیری در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شفقت به‌خود نف (2003)، خوشبینی گترسوم (1982) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر در معادلات ساختاری استفاده شد.یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که شفقت به‌خود، خوشبینی و سازگاری اجتماعی دارای همبستگی مثبت معنادار هستند (01/0>p). همچنین سازگاری اجتماعی در رابطه بین شفقت به‌خود و خوشبینی دارای نقش واسطهای بود.نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش از طریق طراحی برنامه‌های مبتنی بر بهبود خوشبینی و شفقت به‌خود میتوان سازگاری اجتماعی را ارتقاء داد.
فاطمه عرب‌یارمحمدی؛ طاهره الهی
دوره 7، شماره 27 ، آبان 1396، ، صفحه 101-121
چکیده
مقدمه: فرار از منزل نوجوانان یکی از معضلات گریبانگیر خانوادهها و جوامع امروزی است. نوجوان بدون توجه به عواقب آتی این عمل و صرفاً برای خلاصی از مشکلات درون خانواده اقدام به فرار از منزل میکند و با این عمل، مشکلات بیشتری را هم برای خود و هم برای جامعه ایجاد میکند. از اینرو لازم است عوامل مؤثر در پیشگیری از آن شناسایی شود. ...
بیشتر
مقدمه: فرار از منزل نوجوانان یکی از معضلات گریبانگیر خانوادهها و جوامع امروزی است. نوجوان بدون توجه به عواقب آتی این عمل و صرفاً برای خلاصی از مشکلات درون خانواده اقدام به فرار از منزل میکند و با این عمل، مشکلات بیشتری را هم برای خود و هم برای جامعه ایجاد میکند. از اینرو لازم است عوامل مؤثر در پیشگیری از آن شناسایی شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سرمایه اجتماعی، در گرایش به فرار از منزل دختران دبیرستانی، با مدنظر قرار دادن نقش واسطهای متغیرهای روانشناختیِ امیدواری و خوشبینی، انجام شد. روش: پژوهش حاضر با روش همبستگی بر روی 350 نفر از دانشآموزان دبیرستانهای دخترانه شهر تهران، انجام شد. آزمودنیها با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب و به پرسشنامههای سرمایه اجتماعی دلاویز (1384)، گرایش به فرار از منزل افراسیابی (1390)، خوشبینی شایر و کارور (1985) و امیدواری اسنایدر (1991) پاسخ دادند. تحلیل عاملی ابزارهای تحقیق انجام شد و بعد از حذف گویههای با بار عاملی غیرمعنیدار، مدل پیشنهادی پژوهش با استفاده از نرمافزار LISREL و روش تحلیل مسیر بررسی شد. یافتهها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم سرمایه اجتماعی بر امیدواری، خوشبینی و گرایش به فرار از منزل ( به ترتیب 50/0، 52/0 و 26/0-) و اثر خوشبینی و امیدواری بر گرایش به فرار از منزل (به ترتیب 25/0- و 19/0-) معنادار میباشد. همچنین نتایج، نقش واسطهای معنادار خوشبینی و امیدواری را، در رابطه بین سرمایه اجتماعی و گرایش به فرار از منزل، نشان دادند و مدل پیشنهادی پژوهش، از برازندگی مطلوب برخوردار بود. نتیجهگیری: براساس یافتههای حاضر میتوان نتیجه گرفت که با افزایش سرمایه اجتماعی میتوان گرایش به فرار از خانه را در دختران کاهش داد و نیز با تقویت امیدواری و خوشبینی، هم به صورت مستقیم میتوان از گرایش به فرار دختران کاست، و هم به صورت غیرمستقیم، تأثیر سرمایه اجتماعی را در پیشگیری از فرار، افزایش داد.