الهه کهراریان؛ خدامراد مومنی؛ کامران یزدانبخش
دوره 6، شماره 24 ، دی 1395
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی حساسیت اضطرابی با نقش میانجیگری ذهنآگاهی با اضطراب اجتماعی دانشآموزان انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعهی آماری شامل دانشآموزان دختر کرمانشاه بود که 350 نفر به روش نمونهگیری خوشهای جهت نمونه انتخاب شده و با استفاده از مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان (دیکون، 2002)، ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی حساسیت اضطرابی با نقش میانجیگری ذهنآگاهی با اضطراب اجتماعی دانشآموزان انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعهی آماری شامل دانشآموزان دختر کرمانشاه بود که 350 نفر به روش نمونهگیری خوشهای جهت نمونه انتخاب شده و با استفاده از مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان (دیکون، 2002)، مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان (SAS-A، لاجرسا، 1998) و مقیاس ذهنآگاهی براون وریان (2003) مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین حساسیت اضطرابی و ذهنآگاهی، بین حساسیت اضطرابی و اضطراب اجتماعی و همچنین بین ذهنآگاهی و اضطراب اجتماعی در سطح 001/0 >P رابطهی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که 18 درصد ذهنآگاهی توسط حساسیت اضطرابی و 49 درصد اضطراب اجتماعی توسط ذهنآگاهی و حساسیت اضطرابی تبیین میشود.
نتیجهگیری: بر اساس یافتهها نتیجه میگیریم اختلالهای اضطرابی چندعاملی هستند و افزون بر این در شکلگیری، تداوم و درمان اختلالهای اضطرابی همچون حساسیت اضطرابی و اضطراب اجتماعی، باید به نقش ذهنآگاهی توجه داشت.