روانشناسی اجتماعی
سمیه غنچه؛ رضا گل پور
چکیده
مقدمه: مفهوم سلامت اجتماعی، مفهومی است که در کنار ابعاد جسمی و روانی سلامت، مورد توجه قرار گرفته است. ارتقاء سلامت اجتماعی در برگیرندهی زمینههای اقدام اجتماعی برای توسعه سطح سلامت است؛ لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تابآوری و حمایت اجتماعی با سلامت اجتماعی با نقش تعدیلی خوددلسوزی در دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد تهران ...
بیشتر
مقدمه: مفهوم سلامت اجتماعی، مفهومی است که در کنار ابعاد جسمی و روانی سلامت، مورد توجه قرار گرفته است. ارتقاء سلامت اجتماعی در برگیرندهی زمینههای اقدام اجتماعی برای توسعه سطح سلامت است؛ لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تابآوری و حمایت اجتماعی با سلامت اجتماعی با نقش تعدیلی خوددلسوزی در دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد تهران جنوب بود.روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 1400-1399 بود که بر اساس جدول مورگان 364 نفر با روش نمونهگیری خوشهای با خوشهبندی دانشگاه بر اساس رشته و سپس انتخاب رشته بهصورت تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامههای سلامت اجتماعی کیز و شاپیرو (2004)، مقیاس خوددلسوزی نف (2003)، پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه حمایت اجتماعی زیمت و همکاران (1998) مورد نظر به صورت آنلاین پاسخ دادند.یافتهها: تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد، مؤلفهی تابآوری 34 درصد و حمایت اجتماعی 27 درصد از واریانس سلامت اجتماعی را پیشبینی میکند. همچنین تابآوری و حمایت اجتماعی به صورت غیرمستقیم و با نقش تعدیلی خوددلسوزی بهترتیب 24 و 4 درصد از واریانس سلامت اجتماعی را پیشبینی میکنند. خوددلسوزی نیز به میزان 39 درصد در تبیین سلامت اجتماعی به صورت مثبت تأثیر دارد.نتیجهگیری: سلامت اجتماعی را میتوان از طریق عواملی مانند تابآوری و حمایت اجتماعی افزایش داد و در این بین هر قدر میزان خوددلسوزی افراد بیشتر باشد، این امر میتواند، مناسبتر انجام پذیرد.
محبوبه کربلایی؛ جهانگیر کرمی
دوره 9، شماره 36 ، اسفند 1398، ، صفحه 73-88
چکیده
مقدمه: هدف این پژوهش پیشبینی خودکارآمدی بر اساس تابآوری، تبعیض جنسیتی ادراک شده و طرحوارههای نقش جنسیتی زنان بود. خودکارآمدی، اعتماد شخص به توانایی خود در مقابله با شرایط دشوار است. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف و نحوۀ جمعآوری دادهها از نوع همبستگی است. به همین منظور از میان معلمان زن شهر کهریزک 124 نفر با استفاده از نمونهگیری ...
بیشتر
مقدمه: هدف این پژوهش پیشبینی خودکارآمدی بر اساس تابآوری، تبعیض جنسیتی ادراک شده و طرحوارههای نقش جنسیتی زنان بود. خودکارآمدی، اعتماد شخص به توانایی خود در مقابله با شرایط دشوار است. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف و نحوۀ جمعآوری دادهها از نوع همبستگی است. به همین منظور از میان معلمان زن شهر کهریزک 124 نفر با استفاده از نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان به پرسشنامههای خودکارآمدی عمومی، خود تابآوری، رویدادهای تبعیض آمیز جنسیتی و نقش جنسیتی پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای تابآوری، طرحوارههای جنسیتی با خودکارآمدی رابطۀ مثبت و معنادار دارند، و متغیر رویدادهای تبعیض آمیز جنسیتی با خودکارآمدی رابطه منفی و معنادار دارد. متغیرهای تابآوری، رویدادهای تبعیض آمیز جنسیتی در طول زندگی و طرحواره نقش جنسیتی مردانه درمجموع قادر به پیشبینی 31 درصد از واریانس خودکارآمدی بودند. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشانگر اهمیت متغیرهای تابآوری، تبعیض جنسیتی ادراک شده و طرحوارههای نقش جنسیتی در تبیین خودکارآمدی زنان معلم است. بنابراین طرحریزی مطالعات بیشتر جهت ارتقای خودکارآمدی زنان معلم، با توجه به نقش خطیر آنان در پرورش دانش آموزان، توصیه میشود.
زهرا پاک نهاد؛ محمد ابراهیم مداحی
دوره 7، شماره 27 ، آبان 1396، ، صفحه 49-66
چکیده
مقدمه: پژوهشهای گذشته نشان میدهد، حمایت اجتماعی به کاهش فشار روانشناختی در دورههای بحران کمک میکند و سلامت روان افراد را تحت تأثیر قرار میدهد. تابآوری نیز ظرفیت افراد برای سالم ماندن، مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی با تابآوری در دانشجویان بود. ...
بیشتر
مقدمه: پژوهشهای گذشته نشان میدهد، حمایت اجتماعی به کاهش فشار روانشناختی در دورههای بحران کمک میکند و سلامت روان افراد را تحت تأثیر قرار میدهد. تابآوری نیز ظرفیت افراد برای سالم ماندن، مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی با تابآوری در دانشجویان بود. روش: جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر و پسر شاغل به تحصیل در مقاطع سهگانه کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال 1395 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 380 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. افراد مورد پژوهش مقیاسچند بعدی حمایت اجتماعی (زیمیت، دالم، زمیت و فارلی 1998)، مقیاس رشد اجتماعی واینلند (ادگار، 1953) و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (2000) را تکمیل نمودند. یافتهها: نتایج نشان داد که میزان ضریب همبستگی مشاهده شده بین رشد اجتماعی و حمایت اجتماعی با تابآوری دانشجویان در سطح معناداری 01/0>p و با درجه آزادی 378 معنادار است. همچنین نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی و رشد اجتماعی میتوانند 41/0 از واریانس تاب آوری را در دانشجویان پیش بینی کنند. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر بیانکننده اهمیت افزایش تابآوری دانشجویان با بهبود در میزان حمایت اجتماعی و سطح رشد اجتماعی است. میتوان از این یافتهها برای تدوین برنامههایی جهت افزایش تابآوری دانشجویان استفاده کرد.